Y.M.P: Toveren met tonen – en met woorden

Toveren met woorden, dat is wat een spoken word-artiest doet, zo vertelt Rotterdammer Mich Simon (34), ook wel Y.M.P – een afkorting van YoungMichPoetry. Toveren met woorden kan hij, zoveel is wel duidelijk: zijn teksten zijn gedreven en poëtisch, opgestuwd door ritmische invloeden, en geïnspireerd zowel op grote voorbeelden uit de cultuur als op persoonlijke ervaringen. ‘Spoken word is eigenlijk zo oud als de mensheid’, zegt hij. ‘Mensen vertellen elkaar verhalen, storytelling heet dat. Zo is het begonnen. Tegenwoordig heb je er ook technische vaardigheden bij nodig, vanwege de ritmes, maar uiteindelijk gaat het om de emotie. De flow. Hiphop is de levensstijl waar bijvoorbeeld rappen en spoken word uit voortkomen. Hiphop is groot. Heel groot, overal in de wereld.’

Bij het voorbereiden van TO BE had hij zich in 2020 afgevraagd: zijn er dan geen zwarte componisten van klassieke muziek? Jawel die zijn er, Joseph Bologne bijvoorbeeld, een Fransman die leefde van 1745 tot 1799. Bijnaam Black Mozart. Diens muziek liep dan ook als een rode draad door het programma en het was daarmee een echte co-creatie: een woorden- stroom en theater met een verhaallijn, plus muziek, en ook nog beeld op grote schermen. Mich – spreek uit ‘Mig’: ‘Werelden kwamen samen. Dat zag je in de voorstelling maar ook in het publiek, een weerspiegeling van het hedendaagse Rotterdam. Er zaten jonge mensen met kleine kinderen in de zaal, maar ook bijvoorbeeld mijn moeder die nu zestig jaar is; ze zat naast een vrouw van negentig die enorm genoot.’

Het is dus goed bevallen destijds, artiest en orkest blijken een artistieke en maatschappelijke drive te delen. Y.M.P wist altijd al dat de hiphop gebruik maakt van thema’s uit de klassieke muziek en het orkest van zijn kant wil maar wat graag ook een jonger publiek aanspreken. Mich kreeg afgelopen zomer carte blanche om er opnieuw iets moois van te maken, samen met het Rotterdams Philharmonisch Orkest.

Platform

Daar is hij druk mee bezig, maar het wordt wel anders. Zo schrijft hij ditmaal zelf de muziek. ‘Dat doe ik niet alleen, voor de orkestratie werk ik samen met een toffe componist, Florian Magnus Maier, en dat gaat heel goed. Het is een soort ping- pongen. Jaren geleden besloot ik al in mijn voorstellingen als spoken word-artiest theater en later ook muziek te integreren. Ik ging mijn favoriete genres hiphop en klassiek mixen. Het platform dat we in 2020 bouwden breiden we nu verder uit, het orkest en ik, met hart en ziel. Spoken word, hiphop, klassiek en theater, alles komt samen.’‘Rotterdam is dé hiphopstad van Nederland en staat in de klassieke muziek ook op zeer hoog niveau. Samen gaan ze tot volle bloei komen’ Genoeg inspirerende voorgangers, in alle disciplines. Niet alleen klinkt in Y.M.Ps muziek de invloed van Joseph Bologne weer door, ook neemt hij een voorbeeld aan de Belgische singer-songwriter van hiphop en elektronische muziek, Stromae. ‘Hij heeft oog voor detail en weet van alle genres iets over te nemen en daar iets nieuws van te maken, dat vind ik mooi. Ook hiphop-legendes als 50 Cent leren mij veel. De manier waarop hij het verhaal vertelt, zijn storytelling, en hoe hij de muziek kiest die past bij z’n stem; daar kan ik mee verder. En mijn zakenpartner Big Jay is er ook nog, die speelt bij deze productie een adviserende rol.’

Topsport

Voor het orkest maar ook voor Y.M.P is dit allemaal nieuw, een ontdekkingstocht en een manier voor verdere artistieke ontwikkeling. ‘Een gezonde druk ook. Of je nu atleet of voetballer bent die voor tachtigduizend mensen moet presteren, of muziek mag maken voor het Rotterdams Philharmonisch Orkest, het is topsport. Je moet leveren. Wat we willen is de verbinding tussen werelden, die we tweeënhalf jaar geleden al legden, nog sterker maken. Het moet iets unieks worden. Mensen moeten weten dat er in deze stad heel bijzondere dingen gebeuren. Rotterdam is dé hiphopstad van Nederland en staat in de klassieke muziek ook op zeer hoog niveau. Samen gaan ze tot volle bloei komen.’

Rolmodel

Y.M.P heeft een bewogen persoonlijke geschiedenis. ‘Als opgroeiende jongen heb ik een paar verkeerde keuzes gemaakt, gezwicht voor de verleidingen van de straat, zoekende naar m’n identiteit. Ik belandde in de gevangenis. Daar ben ik al gaan nadenken over hoe ik het leven een andere wending kon geven. Het is me gelukt met onvoorwaardelijke steun van mijn moeder en mijn acht jaar oudere broer. Zij en de kunst hebben m’n leven gered. Ik heb er een enorme drive aan overgehouden en ben bewust of onbewust een soort rolmodel geworden. Ongeacht wat het leven je meegeeft, je kunt eruit komen. Altijd.’

Niet alleen verzorgt Mich al tien jaar voorstellingen, ook is hij artistiek en zakelijk leider van productiehuis FLOW in Rotterdam. ‘Zeven man werken hier, wij produceren, zeggen we altijd, inhoud. We werken met jongeren van de straat en autodidacten, doelgroepen die elkaar overlappen. We maken tekst, muziek, video, in opdracht vaak, alles kunnen wij maken zolang de inhoud klopt. Die moet bij ons passen. We zijn een community. Een sociale functie dus, ja, maar in de eerste plaats zijn we kunstenaars.’ Mich praat nog even door, want dat kan hij: toveren met woorden.

Dit artikel verscheen eerder in Intrada, jaargang 2022-23 nr. 3.