In memoriam: Jan Jansen
Volkomen ontdaan zijn wij door het overlijden van Jan Jansen, zondag 30 oktober. Veertig jaar lang was Jan onze es-klarinettist, en zoveel meer dan dat. Een weergaloos musicus die iedereen op het podium en in de zaal inspireerde met zijn bevlogen spel. Een fantastische collega, hartelijk, betrokken en warm. Een toegewijd orkestlid, jarenlang voorzitter van onze artistieke commissie, die zich onvermoeibaar inzette om ons orkest op het hoogste niveau te kunnen laten schitteren. Een prachtig mens, één en al muziek, enthousiasme en positieve energie. Onze gedachten zijn bij zijn familie en naasten.
Jan was een geboren musicus en de es-klarinet was het instrument waarmee het voor hem op zijn zevende allemaal begon, met zijn eigen vader als docent. ‘De gewone klarinet, daar kon ik nog niet bij met de vingers,’ vertelde Jan ooit daarover, ‘dus ik begon een jaar lang op de es-klarinet. Het is me met de paplepel ingegoten. Mijn vader speelde in een harmonieorkest en hij merkte al gauw mijn enthousiasme, dus ik zat op mijn negende ook al in de harmonie mee te spelen.’ Na lessen op de muziekschool ging Jan klarinet studeren in Rotterdam. Die stad zou hem niet meer loslaten: kort na zijn afstuderen – met onderscheiding – werd Jan es-klarinettist van ons orkest en hij verbond zich ook als hoofdvakdocent aan het conservatorium waar hij zelf was opgeleid.
Muziek maken in het Rotterdams Philharmonisch Orkest was zijn lust en zijn leven. ‘Het is voor mij het mooiste wat er is,’ zei Jan in een interview met Aart van der Wal. ‘Ik vind het iedere dag weer fantastisch.’ Hij genoot ervan om met de beste dirigenten en solisten samen te werken, maar beleefde er evenveel plezier aan om een zaal vol jong publiek te vertellen over de rol van de es-klarinet in de Symphonie fantastique, of mee te spelen in een Harry-Potterconcert of educatief project. ‘Muziek op die manier beleven, dat is toch geweldig?’ Vorige maand vierde Jan zijn veertigjarig jubileum bij ons orkest, maar na al die jaren had hij nog lang niet het gevoel dat hij het allemaal wel gezien had. ‘Je bent eigenlijk nooit klaar. Hoe groot je ervaring ook is, er valt altijd nog wel iets te leren. Wat er niet allemaal in een stuk kan zitten dat je van haver tot gort denkt te kennen!’
Op donderdag 27 en vrijdag 28 oktober speelde Jan nog even fantastisch als altijd de concerten die zijn laatste zouden blijken te zijn. Toen ging het plotseling niet goed met hem, zondag overleed hij. ‘Hij was een van de puurste zielen die ik kende,’ reageerde onze chef-dirigent Lahav Shani verslagen. ‘Een van de meest toegewijde, gulle en onverschrokken musici die ik ooit heb meegemaakt, iemand die altijd positiviteit en liefde uitstraalde. Ik zal zijn aanwezigheid op en buiten het podium verschrikkelijk missen.’ Die woorden kunnen wij alleen maar onderschrijven. Jan, je was een musicus uit duizenden, onvervangbaar en onvergetelijk. Het was een voorrecht je veertig jaar in ons orkest te mogen hebben. Dank je wel voor alles.
