Column: Onbegrensde mogelijkheden

De Vrienden van het Rotterdams Philharmonisch Orkest hebben een speciale plek in mijn hart. Ik vind het heerlijk om te zien hoe trouw ze onze concerten bezoeken, sommigen reizen zelfs met ons mee als we op tournee gaan. Ze sluiten zich bij ons aan, ze hebben een nauwe band met de orkestleden, en het betekent veel voor mij persoonlijk om die betrokkenheid te voelen. In heel veel opzichten zijn we gezegend met zulke vrienden. Maar als er in die vriendschap één aspect is dat direct doorwerkt in de muziek die we maken, dan is het wel hun bijdrage aan ons instrumentarium.

Het belang van goede instrumenten voor een orkest lijkt evident. Toch is het nog niet eens zo makkelijk om het uit te leggen, want in de handen van een goed musicus kan ook een middelmatig instrument nog prima klinken. En in veel orkesten – dat gold ook voor het Rotterdams Philharmonisch, in de beginjaren – krijgen goede musici hun leven lang nooit iets beters in handen. Voor hen is ieder concert een voortdurend gevecht, een worsteling om de muziek op de best mogelijke manier aan het publiek over te brengen. Als je zo’n musicus een goed instrument geeft, dan ervaart die een enorm verschil. Het gevoel dat er een barrière wegvalt: er staat niets meer tussen jou en de luisteraar in. Het instrument is niet langer een apparaat dat je moet bedienen, het is een communicatiemiddel geworden.

Stel je voor wat dat betekent als je niet slechts één musicus een beter instrument geeft, maar dat in alle groepen van het orkest doet. Het volledige potentieel komt tot leven. Dat is wat de Vrienden van ons orkest al negentig jaar lang mogelijk maken, en ik ondervind dat iedere keer wanneer ik hier ben. Ik voel dat de mogelijkheden onbegrensd zijn; wat ik onze musici ook vraag, ze kunnen het onmiddellijk laten horen. Dat stelt ons in staat om met onze volledige aandacht alleen maar bij de muziek te zijn.

Ik kan niet genoeg benadrukken hoe waardevol die investering van onze Vrienden is: een blijvende verrijking van ons orkest. De violen van Vuillaume, de contrabassen van Panormo, de strijkstokken van Pajeot: de tijd heeft geen vat op ze gekregen – eeuwen nadat ze gebouwd zijn, zijn ze nog steeds subliem, en dat zullen ze ook nog eeuwen blijven. Met kunstmatige intelligentie en de beste computers die we nu tot onze beschikking hebben is het ons nog niet gelukt om iets beters te ontwerpen. Er schuilt een onvergankelijke waarde van menselijkheid in die instrumenten, die geen technologische ontwikkeling ooit achterhaald zal maken. Dat hebben die instrumenten met muziek gemeen. En met vriendschap.

Musici met instrumenten van de Vrienden

#inspiratie

Column: Onbegrensde mogelijkheden

Musici met instrumenten van de Vrienden

Artikel delen op social media?

Doe ook mee