Met fluweelzacht geplukte noten in harp en lage strijkers lokt Bartók je de toverwereld van zijn Tweede vioolconcert binnen. De soloviool laat een melodie los die als een vlinder voor je uit danst, en opeens ben je in een magisch spiegelpaleis waar je het liefst voor altijd zou blijven – zeker als Vilde Frang de solist is. Uiteindelijk verbreekt het juichende slotakkoord de ban. Maar dan volgt er nóg zo’n wonder: de Achtste van Dvořák.