Ga direct naar: Hoofdinhoud
Alex Elia

Alex Elia

Eerste trompet

Muziek maken zit in mijn aard. Het is voor mij een manier van leven.

Wat is er zo mooi aan jouw instrument?  

Het instrument heeft een charmant en krachtig geluid. Ik denk dat het een geluid is dat de aandacht van iedereen kan trekken en de sterkste emoties kan overbrengen.

Hoe oud was je toen je wist dat de trompet écht jouw instrument was?

Ik was ongeveer zestien. Het voelde als mijn roeping. Ik vond het leuk om te doen en ik was er goed in. Ik dacht: als ik er iets mee wil doen, moet ik er honderd procent voor gaan.

Hoe vind je een routine? Het is eigenlijk net topsport.

Je went eraan. Je raakt gedisciplineerd. Het maakt deel uit van je leven. Ik weet niet zeker of het echt topsport is. Topsport gaat over competitie. Muziek is maar tot op zekere hoogte een competitie. Het is geen wedstrijd, er zijn geen meetbare resultaten. Niet zoals bij voetbal dat het team met de meeste doelpunten wint. Wat zijn dan de aspecten die een muziekcarrière succesvol maken? Natuurlijk is er een technische vaardigheid die je moet hebben. Bijvoorbeeld om in een symfonieorkest te spelen, omdat het repertoire bepaalde kenmerken heeft. Maar dan heb je altijd nog smaak: muzikaliteit is persoonlijk. Daar zit geen concurrentie in. Je moet je eigen ding doen. En een beetje geluk hebben.

Is er iets wat je hebt moeten opgeven voor je leven in de muziek?

Oh, heel veel dingen. Ten eerste de wens om op een bepaalde plek te wonen. Je moet de kansen in het vak nastreven, want werken in de cultuursector is niet eenvoudig. Als je carrière wilt maken, moet je gaan waar je kunt werken. Zo woonde ik op een gegeven moment in Israël en ook in Mexico. Nu ben ik in Nederland beland. Ik was nooit van plan om in Nederland te wonen. Dus, vroegen ze me, waarom heb je ervoor gekozen om in Nederland te wonen? Simpelweg omdat er een vacature in het Rotterdams Philharmonisch was. Daar ben ik voor gegaan. Het grootste offer dat je brengt als je een professional wilt zijn, is dat je je beroep boven al het andere in je leven moet stellen. In ieder geval voor een bepaalde periode. Dat houdt in dat je ver weg bent van je familie, je (jeugd)vrienden, waar je vroeger woonde, je cultuur, wat dan ook.